ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താന്റെ ഗ്രാമഫോണ്‍
ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താന്റെ ഗ്രാമഫോണ്‍
പോലൊന്ന് അയാളുടെ അടുത്തും
ഇരിക്കുന്നുണ്ട് .
സൈഗാളും, റാഫിയും ,യേശു ദാസും, കിഷോറും,
ലതയും എല്ലാം, അയാളുടെ വിരസതക്ക്
കൂട്ടാകാറുണ്ട് .
പഴയ പാട്ടുകള്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഒരു പതിനെട്ടു കാരനെ പ്പോലെ
കാല്‍പനിക ലോകത്തിലേക്ക്‌ അയാള്‍
പറന്നുയരും
ഇനി ഒരിക്കലും വരാത്ത ആ നല്ല
ദിവസങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു,
ഇടനെഞ്ചിനു താഴെ നിന്ന് ഹൃദയ
സ്തംഭനത്തോളം എത്തുന്ന പറയാനാവാത്ത
സങ്കടക്കടലില്‍
നീന്തി..... നീന്തി മെല്ലെ ഒരു മയക്കത്തിലേക്ക്‌ ....
സ്വപ്നങ്ങളോ...
നാല്പത്തി അഞ്ചോളം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു പുറകിലേക്ക്
വലിച്ചിഴച്ചു ഏടത്തിയുടെ അല്ലെങ്കില്‍ അനിയത്തിയുടെ,
അമ്മയുടെ അതുമല്ലെങ്കില്‍ സ്വന്തം ഏതെങ്കിലും
ദുരനുഭവത്തിന്റെ ചുഴിയില്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞു
പിന്‍ വാങ്ങിക്കളയും ..
ഇപ്പോള്‍ പൂര്‍ണമായും ഇരുട്ട് മൂടിയ
പടിപ്പുരയും അതില്‍ ഒരു നിഴല്‍ പോലെ
തുളസിത്തറയും.
പിച്ചി പൂവിനു എന്ത് പറ്റിയെന്നു
ഈയിടെയായി അയാള്‍ ആലോചിക്കാറില്ല ..
ഉച്ചക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്ന്‌ ഊണ് കഴിക്കുമ്പോഴും
ചെറു മയക്കത്തിനു ശേഷം ഫ്ലാസ്കില്‍ നിന്നും
കട്ടന്‍ പകര്‍ന്നു കുടിക്കുമ്പോഴും
ഒറ്റക്കായി പോയതിന്റെ വിരോധം
ആരോടും തോന്നിയിട്ടില്ല
മകന്‍ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോള്‍
കട്ടന്‍ കാപ്പി നോട്ടി നുണഞ്ഞു കുടിച്ചതോ..
ചന്ദ്രിക ഉച്ചമയക്കതിനിടയില്‍
വിളിച്ചുണര്‍ത്തി തന്ന "നാല് മണി കാപ്പിയോ "
പ്രായാധിക്യത്തിന് ഇടയിലും അമ്മ തന്ന
"ബെഡ് കാപ്പിയോ"
ഒക്കെയായി സ്വയം സങ്കല്പിച്ചു
ആ കാപ്പി കുടി.
മനസ്സില്‍ തുടിച്ചുപോങ്ങുന്ന
ആകാംക്ഷയോടെ ചെറു ലൈറ്റുമായി കലേശ്വര്‍
പടിപ്പുരയിലേക്ക്‌ നടന്നു ...
അടുതെതുന്നത് വരെ മനപ്പൂര്‍വം
അയാള്‍ ഒന്നും കണ്ടില്ല
കയ്യിലിരുന്ന ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍
വാടിതുടങ്ങിയ ആ പിച്ചി പൂ
കലേശ്വറിനെ നോക്കി
ചിരിച്ചു .
കയ്യൊന്നു നീട്ടാന്‍ തുടങ്ങിയതാണ്‌..
ഒരു പിന്‍ വിളി പോലെ
അയാള്‍ തിരിച്ചു നടന്നു...
തന്റെ കര്‍മങ്ങളുടെ ഉദകക്രിയ
പോലെ......
അറിയാതെ പോകുന്ന അല്ല എങ്കില്‍
ത്രിണവല്‍ ഗണിക്കപ്പെടുന്ന തന്റെ
ആത്മ നൊമ്പരങ്ങളുടെ
സാക്ഷിപത്രം കണക്കെ
ആ പൂവിനേയും
പുറത്തു നിറഞ്ഞു പരക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്ന
പൂനിലാവിനേയും,
കുളിര്‍ കാറ്റിനെയും വിട്ടു
തുളസി തറയിലേക്കു
ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി,
ഉറങ്ങുവാനുള്ള ശ്രമത്തിനു
കലേശ്വര്‍ അകത്തേക്ക് നടന്നു....
.
.
ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താന്റെ ഗ്രാമഫോണ്‍
പോലൊന്ന് അയാളുടെ അടുത്തും
ഇരിക്കുന്നുണ്ട് .
സൈഗാളും, റാഫിയും ,യേശു ദാസും, കിഷോറും,
ലതയും എല്ലാം, അയാളുടെ വിരസതക്ക്
കൂട്ടാകാറുണ്ട് .
പഴയ പാട്ടുകള്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഒരു പതിനെട്ടു കാരനെ പ്പോലെ
കാല്‍പനിക ലോകത്തിലേക്ക്‌ അയാള്‍
പറന്നുയരും
ഇനി ഒരിക്കലും വരാത്ത ആ നല്ല
ദിവസങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു,
ഇടനെഞ്ചിനു താഴെ നിന്ന് ഹൃദയ
സ്തംഭനത്തോളം എത്തുന്ന പറയാനാവാത്ത
സങ്കടക്കടലില്‍
നീന്തി..... നീന്തി മെല്ലെ ഒരു മയക്കത്തിലേക്ക്‌ ....
സ്വപ്നങ്ങളോ...
നാല്പത്തി അഞ്ചോളം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു പുറകിലേക്ക്
വലിച്ചിഴച്ചു ഏടത്തിയുടെ അല്ലെങ്കില്‍ അനിയത്തിയുടെ,
അമ്മയുടെ അതുമല്ലെങ്കില്‍ സ്വന്തം ഏതെങ്കിലും
ദുരനുഭവത്തിന്റെ ചുഴിയില്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞു
പിന്‍ വാങ്ങിക്കളയും ..
ഇപ്പോള്‍ പൂര്‍ണമായും ഇരുട്ട് മൂടിയ
പടിപ്പുരയും അതില്‍ ഒരു നിഴല്‍ പോലെ
തുളസിത്തറയും.
പിച്ചി പൂവിനു എന്ത് പറ്റിയെന്നു
ഈയിടെയായി അയാള്‍ ആലോചിക്കാറില്ല ..
ഉച്ചക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്ന്‌ ഊണ് കഴിക്കുമ്പോഴും
ചെറു മയക്കത്തിനു ശേഷം ഫ്ലാസ്കില്‍ നിന്നും
കട്ടന്‍ പകര്‍ന്നു കുടിക്കുമ്പോഴും
ഒറ്റക്കായി പോയതിന്റെ വിരോധം
ആരോടും തോന്നിയിട്ടില്ല
മകന്‍ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോള്‍
കട്ടന്‍ കാപ്പി നോട്ടി നുണഞ്ഞു കുടിച്ചതോ..
ചന്ദ്രിക ഉച്ചമയക്കതിനിടയില്‍
വിളിച്ചുണര്‍ത്തി തന്ന "നാല് മണി കാപ്പിയോ "
പ്രായാധിക്യത്തിന് ഇടയിലും അമ്മ തന്ന
"ബെഡ് കാപ്പിയോ"
ഒക്കെയായി സ്വയം സങ്കല്പിച്ചു
ആ കാപ്പി കുടി.
മനസ്സില്‍ തുടിച്ചുപോങ്ങുന്ന
ആകാംക്ഷയോടെ ചെറു ലൈറ്റുമായി കലേശ്വര്‍
പടിപ്പുരയിലേക്ക്‌ നടന്നു ...
അടുതെതുന്നത് വരെ മനപ്പൂര്‍വം
അയാള്‍ ഒന്നും കണ്ടില്ല
കയ്യിലിരുന്ന ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍
വാടിതുടങ്ങിയ ആ പിച്ചി പൂ
കലേശ്വറിനെ നോക്കി
ചിരിച്ചു .
കയ്യൊന്നു നീട്ടാന്‍ തുടങ്ങിയതാണ്‌..
ഒരു പിന്‍ വിളി പോലെ
അയാള്‍ തിരിച്ചു നടന്നു...
തന്റെ കര്‍മങ്ങളുടെ ഉദകക്രിയ
പോലെ......
അറിയാതെ പോകുന്ന അല്ല എങ്കില്‍
ത്രിണവല്‍ ഗണിക്കപ്പെടുന്ന തന്റെ
ആത്മ നൊമ്പരങ്ങളുടെ
സാക്ഷിപത്രം കണക്കെ
ആ പൂവിനേയും
പുറത്തു നിറഞ്ഞു പരക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്ന
പൂനിലാവിനേയും,
കുളിര്‍ കാറ്റിനെയും വിട്ടു
തുളസി തറയിലേക്കു
ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി,
ഉറങ്ങുവാനുള്ള ശ്രമത്തിനു
കലേശ്വര്‍ അകത്തേക്ക് നടന്നു....
.
.
No comments:
Post a Comment